بِسمِ اللهِ الشّاکِرین
هر نَفَسی که فرو میرود مُمِدّ حیات است و چون برون می آید مفرّح ذات
پس در هر نفسی دو نعمت است و بر هر نعمت شکری واجب
کجا توان شُکر نمودن تنها نفس کشیدن را