سلام

كور كورانه بميخانه مرو اي هشيار

خانه عشق بود جامه تزوير برآر

عاشقانند در آن خانه همه بي سر و پا

سر و پائي اگرت هست در آن پا نگذار

تو دلبسته تسبيحي و وابسته دير

ساغر باده از آن ميكده اميد مدار

پاره كن سجه و بشكن در اين دير خراب

گر كه خواهي شوي آگاه ز سر الا سرار

گر نداري سر عشاق و نداني ره عشق

سر خود گير و ره عشق به رهوار سپار

باز كن اين قفس و پاره كن اين دام از پاي

پر زنان پرده دران رو به ديار دلدار

الهم عجل لوليك الفرج