السلام عليک يا ابولفضل
چون کمر بهر طواف عشق بست
در طواف اولش افتاد دست
دور دوم در مصاف ديگرش
از بدن افتاد دست ديگرش
دور سوم خون بجاي اشک ريخت
تيغ دشمن آمد و مشکش بريخت
دور چهارم داشت ميکرد عزم سر
کرد پيش تيغ چشمش را سپر
دور پنجم از عمود آهنين
گشت سرو قامتش نقش زمين
گشت در دور ششم از تيغ کين
قطعه قطعه پيکرش روي زمين
شد ز سرتا پا زخم اين پيکرش
ديد زهرا را به بالاي سرش
با زبان حال ميگفتش بتول
آفرين عباس من حجت قبول
